Vijf anti-oorlogsfilms die de verwoesting en kracht van de mens in oorlog laten zien
Door Redactie opIn de aanloop naar 4 mei, opdat we niet vergeten, vijf anti-oorlogsfilms die de verwoesting en kracht van de mens in oorlog laten zien. Vol lelijkheid, pijn en gruwel, maar ook hoop en veerkracht.
Lacombe, Lucien (1974) – Louis Malle
Prachtige periodefilm waarin wordt laten zien hoe een gewone Franse dorpsjongen kon collaboreren met de Duitsers. Over verleiding, wetteloosheid en het puberbrein.
The Pianist (2002) – Roman Polanski
Roman Polanski’s late meesterwerk over de joodse pianist Szpilman. In een verwoest Warschau probeert de getalenteerde jongeman te overleven. Melancholisch, verwoestend, onvergetelijk.
Waltz with Bashir (2008) – Ari Folman
Prachtig geanimeerd docu-drama waarin oud-soldaten over hun herinneringen aan de Libanese oorlog in 1982 vertellen. Eigenzinnig getekend, met dromen en herinneringen, historische schetsen en biografische noten.
Come and See (1985) – Elem Klimov
Grimmige oorlogservaringen van een 13-jarig kind dat zich in Wit-Rusland in de bossen bij het Verzet aansluit. Eén van de beste oorlogsfilms ooit gemaakt.
Hiroshima, Mon Amour (1959) – Alain Resnais
Anti-oorlogsdrama en liefdesfilm in één. Nouvelle-Vague-film, doorschoten met historische beelden, vertelt het verhaal van een liefde tussen een Japanner en een Française. Kunnen ze na alle oorlogsgruwelen nog liefhebben?