In de aanloop naar 4 mei, opdat we niet vergeten, vijf anti-oorlogsfilms die de verwoesting en kracht van de mens in oorlog laten zien. Vol lelijkheid, pijn en gruwel, maar ook hoop en veerkracht.

Lacombe, Lucien (1974) – Louis Malle

Prachtige periodefilm waarin wordt laten zien hoe een gewone Franse dorpsjongen kon collaboreren met de Duitsers. Over verleiding, wetteloosheid en het puberbrein.

The Pianist  (2002) – Roman Polanski

Roman Polanski’s late meesterwerk over de joodse pianist Szpilman. In een verwoest Warschau probeert de getalenteerde jongeman te overleven. Melancholisch, verwoestend, onvergetelijk.

Waltz with Bashir (2008) – Ari Folman

Prachtig geanimeerd docu-drama waarin oud-soldaten over hun herinneringen aan de Libanese oorlog in 1982 vertellen. Eigenzinnig getekend, met dromen en herinneringen, historische schetsen en biografische noten.

Come and See (1985) – Elem Klimov

Grimmige oorlogservaringen van een 13-jarig kind dat zich in Wit-Rusland in de bossen bij het Verzet aansluit. Eén van de beste oorlogsfilms ooit gemaakt.

Hiroshima, Mon Amour (1959) – Alain Resnais

Anti-oorlogsdrama en liefdesfilm in één. Nouvelle-Vague-film, doorschoten met historische beelden, vertelt het verhaal van een liefde tussen een Japanner en een Française. Kunnen ze na alle oorlogsgruwelen nog liefhebben?